Bir Başına

Kendin, inandıkların ve yaptıklarınla baş başa kaldığın an.

Düşün. Ölmek üzeresin. Nefesin yetersiz. Kalbin yavaş. Duruyor. Vücudun hareketsiz. Ne yapacağını bilmiyorsun. Zaten yapacak pek de bir şey kalmadı. Yapmak, yerine getirmek. Bunlar artık son demlerine şahit olduğun hayat denen süre gelmişliğin vecibeleri. Yapacağını yaptın, yapamadığın kaldı. Dönüş yok. Hissettin. Pişman mısın? Değil misin? Yaptıkların için mi pişmansın yoksa yapmadıkların için mi? Korkuyor musun? Muhakkak… Son nefesin geziyor vücudunda. Bir an sonrasını bile kestiremiyorsun. Halbuki bir yıl sonraki planını yapmıştın. Kendini beş yıl sonra nerde görmek istediğini de… Emeklilik hayallerin… Sahil kasabası… Torunlar… Her şey geride kaldı. Çok geride. Başka dünyada… Başka dünya. Çocukluğun, gençliğin aklındaki her bir anı, her yıl, her ay, her dakika, her an. Zaman kavramı, bildiklerin, öğrenemediklerin. Sevdiklerin, seveceklerin. Her şey ama her şey geri de kaldı. Peki, şimdi ne olacak? Bilmiyorsun… Tek derdin kendin. Hâlbuki çok fedakârdın. Her zaman kendinden önce başkalarını düşünürdün. Şu an da kendinden başka düşünecek neyin var? Ya da kimin? Sahi neredeler? KENDİN, İNANDIKLARIN ve YAPTIKLARIN… Bir başına…