En Mahrem Akrabamız: Dayımız…

Dayılar iyidir, dayıları sevelim sayalım.

En ilginç akrabalarımızdır dayılar. Kimi dayılar ailenin üç kağıtçısı kimileri Ankara’da yaşayan önemli insanlar. Ama hepsinin ortak bir özelliği var (tabi öz dayı ise) annemizin kızlık soyadını taşımaları. Bir çok yerde güvenlik amacıyla sorulan “annenizin kızlık soyadının bilmem kaçıncı harfi” sorularının yaşayan cevabıdır dayılar. Dayıların rolü amcalar gibi olmuyor genelde. Amca daha ciddi bir ünvan, daha ailevi. Ama dayı öyle değil. Dayı daha dışa dönük. Daha eğlenceli işler yapar. Aynı insan hem dayı hem amca ise, kendisine dayı diyen yeğenlerine daha farklı davranır. Amcalık sorumluluğunu pek üstlenmez. Muhtemelen ataerkilliğimizden kaynaklanıyor. Tanıdığımız ama akrabamız olmayan yaşı büyük insanlara hitap ederken amca sıfatını kullanıyoruz. Dayı ise tanımadığımız yaşı büyük insanlara karşı kullanıyoruz. Bunun bir kuralı yok tabi. Dayılanmak diye bir tabir vardır. Sahip çıkmak kavramından çıkıp günümüzde böbürlenmek, güç göstermek olarak kullanılıyor. Bu da dayı sözünü biraz argoya kaydırıyor. Belkide tanımadığımız büyüklere dayı dememizin sebebi birazda budur. Hani biz de sert çocuğuz dayı ona göre... Hele bir de kabadayılık var ki ona hiç girmeyelim. Racon kesmenin alemi yok. Kabalığa gerek yok dayılık yeterli. Velhasıl dayılar iyidir, dayıları sevelim sayalım.